SARHOŞ

 

Adam sarhoş. Saçı sakalı birbirine girmiş. Üzerindeki pantolon yamalı, ayağındaki ayakkabı yırtık, gömleği üstten bir düğme atlanmış, o düğme de adamın zamandan koptuğu gibi kopmuş. Adam sarhoş. Kimse umurunda değil, kimsenin de o umurunda değil zaten. Sahil kenarında bir bankın üzerinde, orada bir tek kendisi varmış gibi oturuyor. Denizin dalgasına şarap şişesi ile kadeh kaldırıyor ve bunu yapmadan bir yudum bile içmiyor. "Şerefine hırçın deniz" diyor ve bir yudum alıyor şaraptan, kendi ekseninde sallandıktan sonra "sana da şerefe diyor dertli kaya. Ne dayak yedin be gece gece." Adam sarhoş. Kendi kendine konuşuyor.
Uzanıyor bankta boylu boyunca, tam sızdı derken doğruluyor. "E diyor sen misin denizi seven? İşte böyle yersin tokadı." O öyle dedikten sonra dalganın her kıyıya vuruşu, denizin kayalara attığı bir tokat gibi kulağımızda yankılanıyor. 
Az sonra yağmur çiselemeye başlıyor. "Adam öfkeyle kalkıp ayağa, gördün mü bak? Beğendin mi yaptığını? Ne günahı vardı o kayanın, gece boyu vurup durdun. Bak sonunda dayanamadılar ağlattın günahsız bulutları… İyi ya tuzlu suyuna gözyaşı da eklendi artık. Aferin. Belki çoğalmışsındır da hadi durma devam et, daha da güçlü vur!"

Adam sarhoş ne dediğini bilmiyor ama o an sanki üzerimizde biri ağlıyor.
Zaman sonra yağmur hızını artırıyor. Adamın üzerinde eksik düğmeli bir gömleği var. Yakalarını kaldırıyor. Kuru yeri kalmamış adam, yakaları kaldırdıktan sonra daha diri duruyor. "O zaman size de şerefe sulu gözler" diyerek şarap şişesini bir kez daha havaya kaldırıyor.

"Aman" diyor hemen sonra, "fazlaca abarttınız. Benim de gönlüm razı değil olanlara ama bakın siz gibi de ağlamıyorum. Hem yarın barışır onlar siz ağladığınızla kalırsınız. Kendinizi bitirir çaresiz gidersiniz. Şu karanlığın üzerine sizden hemen sonra parlak bir güneş doğar. Siz görmezsiniz onlar görür. Biz kalmayız onlar kalır. Sonra hep keşke dersiniz. Kendine bile faydası olmayan koca bir keşke. Bir tek o kalır elinizde, bir de kendiniz, o kalana ne kadar siz derseniz."
Adam sarhoş. Burnunun ucunu dahi görmüyor.
Fakat ne görüyorsa şayet, bizden çok başka ve çok daha net görüyor. 

                                                                                      Yazan: Hakkı ELİKARA